بررسی رابطه هوش هیجانی و سبکهای یادگیری (متکی به زمینه و مستقل از زمینه) با موفقیت تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی دوره های آموزش الکترونیکی

در پی تغییر و تحولات متعدد در روانشناسی ، واژه هوش از یک مفهوم تک بعدی ( بینه،1905 ) به چند بعدی ( گاردنر، 1983 ) و سپس به یک مفهوم هیجانی ( سالوی و مایر،1990) تبدیل گردیده است. همانطورکه افراد در زمینه هوش دارای تفاوت هستند مطالعات انجام شده در زمینه روانشناسی شناخت نشان داده است که افراد دارای تفاوتهای فردی مهمی در زمینه مسائل شناختی هستند که در حل مشکلات و تصمیم گیری به آنها اتکا می کنند. از سوی دیگر، در دهه های اخیر رویکردهای سنتی یادگیری با ظهور تکنولوژیهای جدید نظر چند رسانه ها ، فرارسانه ها و ارتباطات از راه دور دستخوش تغییرات اساسی شده است و فناوری اطلاعات حوزه یادگیری و آموزش را تحت تأثیر قرارداده و موجب شده است که محیطهای آموزشی بسوی مجازی شدن سوق پیدا کنند . در پی رویکردهای جدید در زمینه هوش و آموزش پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی رابطه هوش هیجانی و سبکهای یادگیری (مستقل از زمینه و متکی به زمینه) و موفقیت تحصیلی دانشجویان آموزش الکترونیکی بپردازد. بدین منظور از 81 دانشجو خواسته شد به آزمون 18 سوالی هوش هیجانی و آزمون گروهی اشکال نهفته پاسخ دهند. سپس به بررسی رابطه هریک از این متغیرها با موفقیت تحصیلی دانشجویان پرداخته شد. همچنین همبستگی متغیرهای فوق مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش، از روشهای آمار توصیفی از جمله میانگین، انحراف معیار و واریانس استفاده شد. همچنین از آمار استنباطی جهت تعبیر و تفسیر داده ها استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش نرم افزار spss مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد موفقیت تحصیلی فراگیران مقطع کارشناسی دوره های آموزش مجازی دارای هوش هیجانی بالا بیشتر از فراگیران دوره مذکور دارای هوش هیجانی پایین است. همچنین موفقیت تحصیلی فراگیران مقطع کارشناسی دوره های آموزش مجازی دارای سبک یادگیری مستقل از زمینه بیشتر از فراگیران متکی به زمینه دوره های مذکور است و هوش هیجانی فراگیران مقطع کارشناسی دوره های آموزش مجازی دارای سبک یادگیری مستقل از زمینه بیشتر از فراگیران متکی به زمینه است. همچنین بین هوش هیجانی و سبک یادگیری در سطح ثابت معدل، همبستگی وجود دارد و این همبستگی معنی دار است.